گروه تئاتر کوچک بوکان - میخائیل شولوخف

اولین چیز در ارزیابی نویسنده این است که آثار او را باید خواند.

اما مشکل می‌شود گفت که یک نویسنده خوب است یا بد.

زمان،داور هنر است.

زمان حتما خواهد گفت.

اگر مردم عادی بخواهند یک اثر را بیش از یک بار بخوانند احتمالا نویسنده آن، نویسنده خوبی است.»

این جمله‌ها متعلق به یکی از نویسندگان بزرگ روسیه است.

میخائیل شولوخف

در ۲۴ ماه مه سال ۱۹۰۵ در روستای کروژلین واقع در بخش قزاق نشین وشنسکایا پابه عرصه‌ وجود گذاشت.

پدرش یک دهقان خرده مالک بود.

شولوخف تا سال ۱۹۱۸ تحصیل ‌کرد، ابتدا در دبستان روستا و سپس در دبیرستان شهر به تحصیل پرداخت ، ولی جنگ داخلی که در آنزمان آغاز گردید وی را از تحصیل بازداشت و از سال ۱۹۱۸ مشغول کار شد.

در مدت پنج سال او بارها پیشه خود را تغییر داد.

از سال ۱۹۲۳ نوشته‌های شولوخف در مطبوعات به چاپ رسید. در جنگ دوم جهانی شولوخف به عنوان خبرنگار در جنگ شرکت داشت.

میخائیل شولوخف، به خاطر خدماتش در زمینه‌ رشد و تکامل ادبیات شوروی به لقب نویسنده‌ ملی، دریافت عالی‌ترین نشان لنین ، مدال قهرمان کار سوسیالیستی ، جایزه‌ دولتی و جایزه نوبل سال ۱۹۶۵ موفق شد.

او به عنوان آکادمیسینی که آثار ادبیش دارای شهرت جهانیست و نویسنده‌ یی که نام وی بر ادبیات شوروی می‌درخشد شناخته شده است و با نوشته‌های خود عشق و علاقه‌ مردم را به خود جلب کرد.

شولوخف با قلم توانای خویش مناظری از زندگی و اخلاق انسانی را بگونه استادانه خلق کرده و تجسم بخشیده که موجب شهرت جهانی وی گردیده است.

مطبوعات جهان ضمن تفسیر کتاب‌های شولوخف آنها را

: « شاهکارهای قرن »

و « صخره‌های ادبیات جهانی »

و « فرهنگ شکوهمند قرن بیستم »

نامیده‌اند .

ژان کاتالا نویسنده‌ فرانسوی درباره‌ او نوشته است:

« شولوخف نویسنده‌ یی است که افکار او با هنرش چنان در آمیخته که نمی‌توان یکی را از دیگری جدا ساخت و نویسنده‌ یی که خلاقیت او عبارتست از بیان زندگانی انسانیت.»

میخائیل شولوخف داستان‌های بسیار نگاشته که بعضی از آنها مانند

«سرنوشت یک انسان »،

« کره اسب»،

« دون آرام »،

«‌زمین نوآباد »

و « آنها برای میهن پیکار می‌کردند »

به فارسی ترجمه شده است و یادداشت‌ها و مقالات بسیار نیز به رشته‌ تحریر در آورده است.

کتاب‌های او به بیش از هفتاد زبان ترجمه گردیده و در میلیون‌ها نسخه منتشر شده و از روی برخی از آنها فیلمنامه ها تهیه و ساخته شده است.

داستان‌های شولوخوف اگرچه هریک موضوع جداگانه‌ای دارد ولی در واقع مکمل یکدیگر هستند، دوره‌های مختلف انقلاب را پیش چشم می‌گذارد و قهرمانان را که مظهر افراد ملتند، در راه‌های پیشرفت و در طریق و مسلک اشتراکی نمایان می‌سازد. شولوخوف نویسنده‌ای است که از میان توده ملت برخاسته و هرگز ارتباط خود را با آن قطع نکرده،

مصائب و تیره‌روزی‌هایش را در آثار خود با شیوه‌ای واقع‌بینانه ترسیم کرده،

پیوسته خود و هنرش را درخدمت این ملت گذارده و از زبان مردم برای بیان حوادث و وقایع داستان‌های خویش کمک گرفته است.

زبان وصف در آثار شولوخوف بسیار غنی است و بینش او از عالم خارج بسیار دقیق و شایسته اعتماد است.

شولوخوف همان راهی را پیش گرفته که تولستوی پیش گرفته بود و آن حفظ رابطه مستقیم با مردم است و کمک به آنان در رفع دشواری‌هاشان.

شولوخوف روش‌های تولستوی را که معیار اصلی رمان‌های تاریخی دهه 1930 و رمان‌های جنگی دهه 1940 گشت و همچنین ناتورالیسم گورکی را ادامه داده است.

وی طی سال‌هایی که در نویسندگی مقامی استوار یافته بود، در کار ادبی جنبه محافظه‌کارانه را برگزید و نویسندگان جوان را به سبب نظرها و روش‌های نوجویانه سرزنش کرد و او که سالیان دراز از محبوبترین نویسندگان شوروی نزد عامه مردم به شمار می‌آمد، به سبب شیوه‌ای که در حمله به همکارانش مانند «پاسترناک»

و «سولژنیتسین»

و دیگران پیش گرفت، از محبوبیت خود کاست.