روز چهارشنبه ۸ بهمن ماه ۱۳۹۳ ساعت ۲۰٫۳۰ شب سالن اصلی تئاتر شهر تهران در قالب سی وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، واقعه ای عظیم هنری به وقع پیوست .

عزیز شنگال، این رخداد بی نظیر در تاریخ هنر تئاتر بود که به همه انسان های آزاده و خصوصا” شیر زنان کوبانی تقدیم شد .

در کانال های جهانی دیده بودم . وجدانم درد گرفت . جشمانم پراز اشک می شد و متاثر ومتاسف که چرا نشسته ام . چرا نرفتم تا مانند همه آن های که در برابر موج وسونامی فرشته های مرگ داعشی مقاومت کنم و جان شان را بستانم و خونم را هدیه راه آزادی وطنم کنم .

عزیز را در آن موقع شناختم . درد کشیدم ودم نزدم . در لاک خودم رفتم وبا هوای سرد بس ناجوانمرد ساختم و در درون خودم سوختم .

اما ” هنر زبان کسانی است که خود قادر به فریاد زدن نیستند ” . نمایش عزیز شنگال نوشته وکار دکتر صادقی همانی است که به جای همه دردمندان فریاد برآورد .

نمایشی در صحنه با جهارچوب و قواعد نمایش های میدانی و بیش از ۶۰ بازیگر جوان و پر انرژی .

داستان”عزیز شنگال” همه بینندگانش را که با داستان آشنایی داشتند بیشتر درگیر خودش می کرد . وآن ها را تا مرز شرمندگی شان از این که نتوانسته اند برای عزیز کاری از پیش ببرند جلو می برد. تک لحظه های را در تلویزیون های جهان و عکس های عزیز در برابر همه یک به یک دوباره زنده می شد. رو درو. چشم در چشم و به فاصله چند متر دورتر .

دکتر صادقی با ادای دین خود به “عزیز شنگال” با دیگر عناصر واقعی تئاتر را به همه شناساند . عناصری چون تعهد به مردم و وطن و انسانیت، و دوباره معنویت وانسانیت را به نمایش همگان گذاشت و همه تماشاگران ومخاطبین خود را در تفکر و اندیشه و سوال های بی پاسخ بسیاری وا داشت تا همیشه برای دانستن پاسخ های آن به تعمق و تفکر بپردازد و دست پر از سالن بیرون رود .

تماشاگر از لحظه ورود با این عناصر درگیر می شود و به فرا حال و درک وفهم خود به آن واکنش نشان می دهد . در چشمان بسیاری اشک جمع می شد هم از سر شوق دیدن این اثر به یاد ماندنی و هم برای “عزیز شنگال” برای گریلاهای که نوید ازادی وطن عزیز را می دهند

لحظه به لحظه نمایش و رخدادهای آن برای همه آشنا است . و جذابیت های صحنه های واپیزود ها وزمزمه های آشنای مادرانه و حماسی و آهنگ های ملی وطن عزیز شنگال و پر تحرک بودن صحنه ها و حرکات بدنی بازیگران جوان مخاطبین را با خود همراه می کرد ومجذوب خود ساخت ونمایشی متعالی و پراز تکنیک و اثری هنری را به یادگار در تاریخ تئاتر ایران به جا گذاشت . نمایشی بی نظیر که جشنواره تئاتر فجر را تحت تأثیر خود دراورد و به همه ثابت کرد که عزیز شنگال و گریلاهای شنگال وکوبانی هرگز تنها نیستند ونخواهند بود .
دکتر صادقی که خود از تبار”عزیز شنگال” است در عرصه هنر تئاتر مظلومیت کورد را با زبان ساده و قابل فهم به تماشاگرانش عرضه کرد و طوماری بزرگی را بدون آن که خطی در ان نوشته باشد به تأئید وامضای مخاطبین وجهانیان رسانید .

و بسیار ماهرانه جنایت های گروه “داعش” را تجزیه وتحلیل کرد و پرده از تشکیل وادامه و جنگ های آن ها برداشت .

همان طور که خود کارگردان می گوید:: یکی از مهم ترین مسائلی که همواره در تئاتر مطرح است پیوستگی منطقی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی با حوادث مهم اجتماعی روز است و امروز یکی از وقایعی که می تواند برای ما در آینده بسیار مساله ساز باشد و به عنوان یک خطر بالقوه جامعه ما و منطقه را تهدید کند، پدیده منحوس داعش است.

این گروه به نظر من بویی از انسانیت و فرهنگ نبرده و بسیار خطرناک هستند بنابراین وظیفه ما نشان دادن واکنشی است هنری به زبان و شیوه فرهنگی خودمان چون معتقدم یکی از نشانه های زنده بودن یک جامعه همین واکنش های اینک و اکنون است. با همین دلیل می خواهم نمایشی میدانی را با محوریت جنایت های گروه داعش به صحنه ببرم.

این نمایش به شیوه میدانی با حضور ۵۰ بازیگر اجرا می شود و بر اساس مجموع اتفاقاتی که در طول این مدت توسط داعشی ها رخ داده به نگارش درآمده است. تقریبن همه اتفاقاتی که در این نمایش به تصویر کشیده می شود مستند است و من با پیوند این واقعیت ها با تخیل خودم این اثر نمایشی را که “عزیز شنگال” نام دارد، اجرا خواهم کرد.

برای من بهترین مکان برای اجرای این نمایش فضای باز جلوی تئاتر شهر است چون این نمایش میدانی است و برای صحنه تئاتر ساخته نشده است. برای اجرای بهتر، صدای بازیگران ضبط خواهد شد در عین اینکه عناصر نمایشی و بازیگران پر قدرتی و موسیقی جذابی در این کار خواهیم داشت. طی صحبت هایی که انجام شده قرار است بخشی از هزینه نمایش را جشنواره تئاتر فجر تقبل کند تا این اثر به عنوان یک از کارهای فجر در این جشنواره ارائه شود.

من در هنر نه به دنبال تبلیغ هستم نه تجارت بلکه به دنبال واکنش های انسانی – فرهنگی هستم که نشان دهم ما در دوران خودمان و زمان حال هم زندگی می کنیم و آثار هنری فقط مربوط به گذشته و یا آینده ای تخیلی نیست. یک هنرمند باید از حوادث روز کمی فاصله بگیرید تا بتواند با یک روحیه انتقادی ابعاد مختلف یک واقعه را نشان داده و بخشی از واقعیات را که شاید رسانه ها و مطبوعات به تمامی بیان نمی کنند از طریق این نوع نمایش های کوبشی، هیجان انگیز و توام با بار فکری به مردم منتقل کند.

آری نمایش عزیز شنگال با آن که بی کلام بود فریادی به بلندای جهان داشت و اثری عظیم بود به شیر زنان کوبانی هدیه گردید.

http://www.vestanews.ir/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D8%B2-%D8%B4%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87/